Το παρακάτω κείμενο είχε αφορμή τις πρόσφατες πυρκαγιές στην Αττική αλλά παραμένει επίκαιρο αφού θίγει πλευρές της "σύγχρονης ανάπτυξης" της Ελλάδας
αναζητώντας νέες και ανατρεπτικές λύσεις μέσα σ' ένα διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης.
αναζητώντας νέες και ανατρεπτικές λύσεις μέσα σ' ένα διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης.
H Αθήνα καίγεται...
Ζήτω η Αθήνα...
Του Ελευθερίου Τζιόλα
Αυτό θα μπορούσε να ήταν - με δύο λόγια - το εκπεμπόμενο σύνθημα των τελευταίων ημερών, μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές στα εναπομείναντα από το καταβρόχθισμα του μπετόν περιφερειακά δάση της Αττικής. Η Αθήνα του ακραίου συγκεντρωτισμού και της θεοποίησης των αυθαιρέτων, πρώτη διδάξασα και διαχρονικώς (επί)κρατούσα . Κραταιά, υπόδειγμα θλιβερής μίμησης.Αυτό το μοντέλο της μεταπολεμικής Αθήνας, που επεβλήθη ως μοντέλο της μεταπολεμικής Ελλάδας, ζει . Παρά την οικονομική κρίση, όλοι οι ισχυροί σε τούτο τον έρμο τόπο, μετέρχονται όλων των μέσων για να συνεχίσει να ζει και να βασιλεύει. Η φωτιά είναι ο τροφοδότης του... Ανοίγει τις λεωφόρους προς...το μέλλον τους! Το μοντέλο της οικοδομής, του μπετόν, της αντιπαροχής, της ωμής επίθεσης απέναντι στη Φύση και τους φυσικούς πόρους.Σου 'ρχεται να ουρλιάξεις, όπως ο Ν.Κούρκουλος, στην ταινία. Φώναζε, παγιδευμένος: «όχι, άλλο κάρβουνο!...»(σύνθημα, βέβαια, που θα μπορούσε να ισχύσει και αυτούσιο για το κάρβουνο - δηλαδή, τον άνθρακα - για τον σημερινό αδιέξοδο τύπο παραγωγής ενέργειας). Κι εμείς, - παγιδευμένοι, επίσης - «όχι άλλο τσιμέντο!...».Η Αθήνα για να σωθεί, τα δάση της για να σωθούν, η Φύση μας για να σωθεί χρειάζεται να ανατραπεί αυτό το μοντέλο των τελευταίων εξήντα (60) χρόνων.Η Αθήνα για να σωθεί πρέπει να πάψει να αναπτύσσεται, πρέπει να σταματήσει να μεγεθύνεται. Να πάψει να είναι το ένα και το μοναδικό κέντρο δύναμης και εξουσιών (κυβερνητικών, οικονομικών, διοικητικών, τραπεζικών, πολιτικών).Η Ελλάδα για να σωθεί πρέπει η Περιφέρεια να αποσπάσει, να κερδίσει τμήματα της Αθήνας, με μια γενναία και σύγχρονη πολιτική αποκέντρωσης (όπου το διαδύκτιο και ο ψηφιακός κόσμος, η τηλεδιάσκεψη και η μεταφορά συμπυκνωμένων δεδομένων κι αποφάσεων είναι το νέο μας περιβάλλον,αλλά και η Εγνατία και η Ιόνια οδός και το λειτουργικό Αιγαίο είναι η νέα μας εσωτερική γεωγραφία). Αυτό σημαίνει για την Ελλάδα (για τις δομές της και την ιστορική διαμόρφωση της) αποκέντρωση! Αυτό, πρώτα απ' όλα... Και μετά οι «Καποδίστριες», όπου κι κει η μεταρρύθμιση πρέπει να εφαρμοσθεί στα μεγάλα αστικά κέντρα κι όχι στη ρημαγμένη ύπαιθρο. Αυτό σημαίνει στις παρούσες συνθήκες συγκρότηση των περιφερειακών πόλων (όχι με κούφια λόγια και μερεμέτια, αλλά με γενναία εθνική πολιτική που να αφορά την Ελλάδα και το μέλλον της).Η Αθήνα - του 40% του πληθυσμού, του 70% των οικονομικών δραστηριοτήτων - για να σωθεί πρέπει διοικητικά της τμήματα, οικονομικά της αντικείμενα με τις εξουσίες τους,τις υποδομές τους, τα στελέχη τους να μετακινηθούν έξω και πέρα απ' αυτήν. Τα νέα κυβερνητικά, διοικητικά, οικονομικά, εκπαιδευτικά κέντρα όλης της χώρας (για όλη τη χώρα) μπορούν να είναι: Η Αλεξανδρούπολη, η Θεσσαλονίκη, η Λάρισα, τα Ιωάννινα, η Πάτρα, κ.ο.κ. Υπουργεία, Οργανισμοί, καθετοποιημένες δομές, Ιδρύματα (με οικονομικό, μορφωτικό αντικείμενο) να δώσουν υπόσταση στην Ελλάδα των αποκεντρωμένων περιφερειακών πόλων. Μια τέτοια βούληση θα έχει - πάντα έχει - και την ικανότητα του ανάλογου σχεδιασμού και της εφαρμογής.Αποκεντρώστε την Αθήνα για να τη σώσετε... Η Ελλάδα είναι και της Αθήνας το μέλλον...
[Δημοσιεύθηκε στην εφ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ την 4-9-2009]
No comments:
Post a Comment