Ημιυπαίθριοι: τι μπορούμε να κάνουμε

Εγραψα στην εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ την 19/11 και στην εφημ. ΗΜΕΡΙΣΙΑ την 21/11:
Συζητώντας ένα τέτοιο ζήτημα, οφείλουμε τουλάχιστον σε αδρές γραμμές να θέσουμε το πραγματικό, υπαρκτό πλαίσιο, και εν συνεχεία να αναζητηθεί με αποφασιστικότητα η πρόταση-λύση διεξόδου.
Διαβάστε εδώ :
http://www.makthes.gr/index.php?name=News&file=article&sid=47274

Για το τείχος του Βερολίνου

Η πτώση του τείχους και η (έκ)πτωση του διαλόγου και της Αριστεράς...

Η επέτειος της πτώσης του τείχους του Βερολίνου θα αξιοποιηθεί με ποικίλους τρόπους από τις κυρίαρχες ιδεολογίες και τις επικυρίαρχες δυνάμεις τις μέρες αυτές... Η ''πτώση'' αποτελεί ένα πολύ ισχυρό συμβολισμό (αποτυπώνοντας και μια ιστορική στιγμή κορύφωσης της εξέλιξης κατάρρευσης του ανατολικού συνασπισμού και των καθεστώτων που τον συναποτελούσαν). Ωστόσο, και παρά την ιδιαίτερη πτυχή του που, βεβαίως, έχει για τη διχοτομημένη μετά το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο Γερμανία (και τους σχετικούς συνειρμούς για όλες τις διχοτομημένες πατρίδες, με καθοριστική, εδώ, την περίπτωση της Κύπρου), η συζήτηση για τις πραγματικές αιτίες και τους βαθύτερους λόγους αποτυχίας και πτώσης των ανατολικών καθεστώτων και ιδιαίτερα του κυρίαρχου, κεντρικού καθεστώτος της Σοβιετικής Ένωσης δεν έχουν επαρκώς αναλυθεί και δεν έχουν συναχθεί τα αναγκαία συμπεράσματα. Έτσι, μια μεγάλη και σημαντική περίοδος για το κίνημα, τις κατακτήσεις και τα προβλήματα μετάβασης της Αριστεράς μένουν αναξιοποίητα. Τη στιγμή, μάλιστα, που εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι και αγωνιστές πίστεψαν και με το ένα ή άλλο τρόπο (ένταξης ή κριτικής), συμμετείχαν και θέλουν να συμμετέχουν –με νέους όρους- σ΄αυτή την προσπάθεια οικοδόμησης μιας ανθρώπινης κοινωνίας χειραφέτησης και δικαιοσύνης. Η ανάγκη ανοίγματος ενός ουσιαστικού διαλόγου για τα καθεστώτα σοβιετικού τύπου και για την κατάρρευση της σοβιετικής υπερδύναμης δεν μπορεί να παρακάμπεται και την ίδια στιγμή να υπάρχει σοβαρή- υποτίθεται- επιδίωξη διαμόρφωσης, προώθησης και υλοποίησης μιας στρατηγικής σοσιαλισμού. Η στροφή προς μια τέτοια συζήτηση -και η αναγκαία συναγωγή συμπερασμάτων για μια σημαντική περίοδο της σύγχρονης ανθρώπινης ιστορίας και της Αριστεράς- είναι εξαιρετικά χρήσιμη και δείχνει μια άλλη αντίληψη για το βάθος των εξελίξεων και την ουσία των πραγμάτων, αντί μιας επιφανειακής, βολικής προσέγγισης και καλοσκηνοθετημένων πανηγυρισμών του ''θριάμβου της δημοκρατίας''. Η συζήτηση, βέβαια, αυτή είναι σύνθετη, πολυπαραγοντική, πολυεπίπεδη και δύσκολη. Η δημοκρατική αριστερά, επί της ουσίας, την προσπέρασε δηλώντας- αποφθεγματικά- ότι επιβεβαιώθηκαν οι εκτιμήσεις της για το αδιέξοδο του αυταρχικού συστήματος του ''υπαρκτού σοσιαλισμού''. Οι σοσιαλδημοκράτες είχαν μια μεγάλη ευκαιρία θριαμβολογίας (αν και όχι όλοι στον ίδιο βαθμό) για την ορθότητα της στρατηγικής τους, θεωρώντας ότι το ''ιστορικό σχίσμα του 20ου αιώνα'' είχε πλέον λυθεί υπέρ των απόψεών τους. Οι συντηρητικοί, πλήρεις ενθουσιασμού -είναι χαρακτηριστικό το κλίμα έπαρσης για την ολοκληρωτική επικράτησή τους- έφτασαν στο σημείο να μιλήσουν για το ''τέλος της ιστορίας'', με την έννοια της μη ύπαρξης πλέον εντός της ιστορικής εξέλιξης του στοιχείου της ανατροπής των καπιταλιστικών σχέσεων. Τα κατάλοιπα των σταλινικών κομμάτων προβάλλουν μια δήθεν αντίσταση, εξακολουθώντας να τρέφουν μια αυταπάτη αναπόλησης για το σοβιετικό καθεστώς, αλλά στην ουσία ο ''απολογισμός'' και η απολογητική τους για ένα εξουσιαστικό (με ολοκληρωτικές διαστάσεις σύστημα) συνεχίζει την στρέβλωση και την υπόσκαψη του σοσιαλιστικού προτάγματος και της κοινωνικο-απελευθερωτικής προοπτικής.Μέσα σ΄αυτό το πλαίσιο, κατανοεί και ο πιο καλοπροαίρετος (και καλοθεμελειωμένος) συζητητής, τις εμπλοκές ενός γνήσιου και ουσιαστικού διαλόγου. Επειδή, όμως, όπως προείπα τον θεωρώ εξαιρετικά χρήσιμο (θα τολμούσα να πω, πολύτιμο) και για την συμβολή στην ανάπτυξή του -πέρα απ΄όσα παραπάνω επισημάνθηκαν- θα ήθελα να τονίσω :1. Το καθεστώς της σημερινής Κίνας, το οποίο για ορισμένους θεωρείται η επιτυχημένη, σύγχρονη προέκταση/εκδοχή του σοσιαλιστικού (ορισμένοι, μάλιστα, φτάνουν να λένε και ''κομμουνιστικού'') προτύπου δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να ονομάζεται σοσιαλιστικό, πολύ δε περισσότερο κομμουνιστικό (με το περιεχόμενο που οι έννοιες αυτές έχουν –και πρέπει να έχουν- απ΄όσους τις πρωτοεισήγαγαν στην πολιτική επιστήμη, την ορολογία των ιδεών και το κίνημα των εργαζομένων). Εξετάζοντας, αντικειμενικά, τη σημερινή Κίνα (οικονομία, κοινωνικές σχέσεις , δομή εξουσίας) πρέπει να πούμε καθαρά ότι πρόκειται για ένα ολοκληρωτικό/απολυταρχικό καπιταλιστικό καθεστώς κεντρικής διεύθυνσης (με ακραίες, μάλιστα, μορφές εκμετάλλευσης της εργασίας και των δυνάμεών της).2. Η συζήτηση για τους καθοριστικούς παράγοντες στην εξέλιξη (και την κατάρρευση της σοβιετικής υπερδύναμης) πρέπει να περιστραφεί, κατά προτεραιότητα, στις εξής ενότητες :(α). Ο πολυεθνικός της χαρακτήρας σαν Σοβιετική Ένωση [ξανά, εδώ, το καίριο θέμα του ΕΘΝΟΥΣ, της εθνικής συνείδησης/ταυτότητας, των πολιτικών απαντήσεων ομοσπονδιακού χαρακτήρα και των ορίων τους, η συνύφανση του εθνικού με το κοινωνικό]. Ο πολυεθνικός της χρακτήρας, επίσης, σαν πολιτικοστρατιωτικός συνασπισμός στο παγκόσμιο σύστημα [Ανατολικός συνασπισμός - Σύμφωνο Βαρσοβίας]. Με κυρίαρχο, στο πλαίσιο αυτού του συνασπισμού, το πρώτο επίπεδο, την Ε.Σ.Σ.Δ., η οποία σφράγιζε τις αποφάσεις και την τροχιά των εξελίξεων.(β). Το ιστορικό πλαίσιο εκτύλιξης της όλης προσπάθειας (χρήσιμες, εδώ, όλες οι επισημάνσεις για το ιστορικό περιβάλλον του ναζισμού, του Β΄Πολέμου, του ''ψυχρού πολέμου'' κλπ). Κυρίως, όμως, πρέπει να επισημανθούν οι οικονομικές εξελίξεις και ο χαρακτήρας των οικονομικών σχέσεων στο εσωτερικό του καθεστώτος (=σχέσεις απόσπασης υπεραξίας και καταπίεσης κι όχι απελευθέρωσης και δημιουργικής αυτοπραγμάτωσης). Ιδιαίτερα, δε, μετά την παγκόσμια (πετρελαϊκή, κοινώς λεγόμενη) κρίση του΄70 και το νέο κύμα του παγκόσμιου ανταγωνισμού (''επανάσταση των νέων τεχνολογιών''), η απώλεια και της ανταγωνιστικής θέσης στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, η εσωτερίκευση και ανοιχτή εκδήλωση στοιχείων κρίσης, η αποδόμηση των εναπομεινάντων στοιχείων κοινωνικού περιεχομένου. (γ). Οι δομές εξουσίας - δηλαδή, ο ιδιότυπος πολιτικός ολοκληρωτισμός(σταλινισμός, κομματική μονοκρατορία-νομενκλατούρα, αυταρχισμός, ακυρωμένη ''κοινωνία πολιτών'' κλπ). Η απουσία σταθερής διαχρονικής κοινωνικής στήριξης και κοινωνικής δυναμικής, μέσα από πλουραλιστικές διαδικασίες συμμμετοχής/διακυβέρνησης,δημοκρατικού προγραμματισμού, αυτοδιαχείρησης.(δ). Η ιδεολογική επικυριαρχία της Δύσης (και η αδυναμία του εναλλακτικού ιδεολογικού προτύπου).(ε). Η ανάσχεση (ή/και υποστολή) του κύματος των απελευθερωτικών κινημάτων παντού στον Κόσμο και οι εσωτερικές σχέσεις στην Αριστερά καθ΄ολη τη διαδρομή από την έναρξη της μεγάλης προσπάθειας μετάβασης μέχρι την πτώση (αλληλουποστήριξη ή ρήξη, κριτική ή/και συνεργασία, κοινές πρωτοβουλίες ή απομόνωση).(στ). Οι προσωπικότητες και ο ρόλος τους.Νομίζω, ότι αυτά θα ήταν -και είναι- σημαντικά για ένα αναγκαίο διάλογο (που έλειψε και λείπει)... Μέσ΄απ΄αυτόν, η δημοκρατική Αριστερά θα έβγαινε πιο δυναμωμένη, πιο χειραφετημένη, πιο αποτελεσματική κι απέναντι στους αντιπάλους της και για τη δική της κοινωνική αποστολή.[Θεσσαλονίκη, Κυριακή, 8 Νοεμβρίου 2009].

ΔΗΛΩΣΗ για την υποψηφιότητά μου

Με αίσθημα ευθύνης, με πνεύμα ενότητας και αλληλεγγύης , με διάθεση προσφοράς και δημιουργίας, ανταποκρινόμενος και σε προτάσεις ευρύτατου φάσματος συμπατριωτών μου, κατέθεσα σήμερα, 5/9/2009 –στα πλαίσια των κομματικών διαδικασιών- αίτηση υποψηφιότητας για την μονοεδρική περιφέρεια της ιδιαίτερης πατρίδας μου, των Γρεβενών.
Ευελπιστώντας στην έγκριση της υποψηφιότητας μου, θέλω να μεταφέρω προς όλους τους Γρεβενιώτες και τις Γρεβενιώτισσες μήνυμα σύμπνοιας, αγώνα, νίκης και προόδου. Θέλω να τους διαβεβαιώσω ότι μπορούμε, όλοι μαζί, με επικεφαλής τον Γ.Α.Παπανδρέου, στα πλαίσια του προοδευτικού και ρεαλιστικού προγράμματος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., να ανοίξουμε μία νέα περίοδο ανάπτυξης και προκοπής για το Νομό μας.
Μπορούμε να κερδίσουμε το χαμένο έδαφος, να ανατάξουμε τις τραυματικές καταστάσεις, να βγούμε –με σχέδιο και συλλογική προσπάθεια- από την σκληρή οικονομική κρίση και τα αδιέξοδα. Nα συνεχίσουμε με νέα ορμή και ωριμότητα το μεγάλο ελπιδοφόρο έργο μας, που ανακόπηκε τα τελευταία πεντέμισυ χρόνια.
Σ΄αυτόν τον μεγάλο και πολυμέτωπο αγώνα θα είμαι μαζί σας!
Θα είμαστε μαζί και θα κερδίσουμε ! Κατακτώντας τους στόχους μας, βήμα-βήμα, με σχέδιο, συνεννόηση, δράση κι αποτελεσματικότητα.
Η νίκη στις 4 Οκτώβρη, με αυτοδυναμία, διαμορφώνει τις αναγκαίες βάσεις για αυτή τη νέα περίοδο ανάτασης, ανάπτυξης και δημιουργίας.
Θα νικήσουμε, και θα προσφέρουμε στον Τόπο καλύτερες μέρες και νέες προοπικές.
Σ΄αυτή την προσπάθεια κανείς δεν περισσεύει. Ο καθένας και η καθεμιά είναι χρήσιμοι, απαραίτητοι.
Όλοι μαζί για το Καλύτερο, την Πρόοδο και τη Νίκη !

5 Σεπτεμβρίου 2009.

Ελευθέριος Τζιόλας.

Για ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης

Το παρακάτω κείμενο είχε αφορμή τις πρόσφατες πυρκαγιές στην Αττική αλλά παραμένει επίκαιρο αφού θίγει πλευρές της "σύγχρονης ανάπτυξης" της Ελλάδας
αναζητώντας νέες και ανατρεπτικές λύσεις μέσα σ' ένα διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης.

H Αθήνα καίγεται...

Ζήτω η Αθήνα...

Του Ελευθερίου Τζιόλα

el@otenet.gr

Αυτό θα μπορούσε να ήταν - με δύο λόγια - το εκπεμπόμενο σύνθημα των τελευταίων ημερών, μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές στα εναπομείναντα από το καταβρόχθισμα του μπετόν περιφερειακά δάση της Αττικής. Η Αθήνα του ακραίου συγκεντρωτισμού και της θεοποίησης των αυθαιρέτων, πρώτη διδάξασα και διαχρονικώς (επί)κρατούσα . Κραταιά, υπόδειγμα θλιβερής μίμησης.Αυτό το μοντέλο της μεταπολεμικής Αθήνας, που επεβλήθη ως μοντέλο της μεταπολεμικής Ελλάδας, ζει . Παρά την οικονομική κρίση, όλοι οι ισχυροί σε τούτο τον έρμο τόπο, μετέρχονται όλων των μέσων για να συνεχίσει να ζει και να βασιλεύει. Η φωτιά είναι ο τροφοδότης του... Ανοίγει τις λεωφόρους προς...το μέλλον τους! Το μοντέλο της οικοδομής, του μπετόν, της αντιπαροχής, της ωμής επίθεσης απέναντι στη Φύση και τους φυσικούς πόρους.Σου 'ρχεται να ουρλιάξεις, όπως ο Ν.Κούρκουλος, στην ταινία. Φώναζε, παγιδευμένος: «όχι, άλλο κάρβουνο!...»(σύνθημα, βέβαια, που θα μπορούσε να ισχύσει και αυτούσιο για το κάρβουνο - δηλαδή, τον άνθρακα - για τον σημερινό αδιέξοδο τύπο παραγωγής ενέργειας). Κι εμείς, - παγιδευμένοι, επίσης - «όχι άλλο τσιμέντο!...».Η Αθήνα για να σωθεί, τα δάση της για να σωθούν, η Φύση μας για να σωθεί χρειάζεται να ανατραπεί αυτό το μοντέλο των τελευταίων εξήντα (60) χρόνων.Η Αθήνα για να σωθεί πρέπει να πάψει να αναπτύσσεται, πρέπει να σταματήσει να μεγεθύνεται. Να πάψει να είναι το ένα και το μοναδικό κέντρο δύναμης και εξουσιών (κυβερνητικών, οικονομικών, διοικητικών, τραπεζικών, πολιτικών).Η Ελλάδα για να σωθεί πρέπει η Περιφέρεια να αποσπάσει, να κερδίσει τμήματα της Αθήνας, με μια γενναία και σύγχρονη πολιτική αποκέντρωσης (όπου το διαδύκτιο και ο ψηφιακός κόσμος, η τηλεδιάσκεψη και η μεταφορά συμπυκνωμένων δεδομένων κι αποφάσεων είναι το νέο μας περιβάλλον,αλλά και η Εγνατία και η Ιόνια οδός και το λειτουργικό Αιγαίο είναι η νέα μας εσωτερική γεωγραφία). Αυτό σημαίνει για την Ελλάδα (για τις δομές της και την ιστορική διαμόρφωση της) αποκέντρωση! Αυτό, πρώτα απ' όλα... Και μετά οι «Καποδίστριες», όπου κι κει η μεταρρύθμιση πρέπει να εφαρμοσθεί στα μεγάλα αστικά κέντρα κι όχι στη ρημαγμένη ύπαιθρο. Αυτό σημαίνει στις παρούσες συνθήκες συγκρότηση των περιφερειακών πόλων (όχι με κούφια λόγια και μερεμέτια, αλλά με γενναία εθνική πολιτική που να αφορά την Ελλάδα και το μέλλον της).Η Αθήνα - του 40% του πληθυσμού, του 70% των οικονομικών δραστηριοτήτων - για να σωθεί πρέπει διοικητικά της τμήματα, οικονομικά της αντικείμενα με τις εξουσίες τους,τις υποδομές τους, τα στελέχη τους να μετακινηθούν έξω και πέρα απ' αυτήν. Τα νέα κυβερνητικά, διοικητικά, οικονομικά, εκπαιδευτικά κέντρα όλης της χώρας (για όλη τη χώρα) μπορούν να είναι: Η Αλεξανδρούπολη, η Θεσσαλονίκη, η Λάρισα, τα Ιωάννινα, η Πάτρα, κ.ο.κ. Υπουργεία, Οργανισμοί, καθετοποιημένες δομές, Ιδρύματα (με οικονομικό, μορφωτικό αντικείμενο) να δώσουν υπόσταση στην Ελλάδα των αποκεντρωμένων περιφερειακών πόλων. Μια τέτοια βούληση θα έχει - πάντα έχει - και την ικανότητα του ανάλογου σχεδιασμού και της εφαρμογής.Αποκεντρώστε την Αθήνα για να τη σώσετε... Η Ελλάδα είναι και της Αθήνας το μέλλον...

[Δημοσιεύθηκε στην εφ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ την 4-9-2009]

O,τι πρέπει να ξέρουμε για το ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ.

Η Ελλάδα βρίσκεται στις υψηλότερες θέσεις ενεργειακής εξάρτησης από το πετρέλαιο (58% της πρωτογενούς κατανάλωσης ενέργειας έναντι 40% του μέσου όρου της Ε.Ε.).
I. Η κυριαρχία του πετρελαίου: το σήμερα και το αύριο.
Ο ετήσιος τζίρος του πετρελαϊκού τομέα ξεπερνά τα 20 δισ. ευρώ (στοιχεία του 2008). Σημειώνεται ότι τον ίδιο χρόνο ο ετήσιος κύκλος εργασιών των ΕΛΠΕ και της Motor Oil Hellas (ΜΟΗ) πλησιάζει το τριπλάσιο του ετήσιου κύκλου εργασιών της ΔΕΗ! Παρʼ όλη την τεράστια σημασία του τα θέματά του ελάχιστα απασχολούν -εκτός της τιμής της αμόλυβδης βενζίνης και των μεταβολών της- τις κυβερνήσεις, τα κόμματα, τους συνδικαλιστικούς, επιστημονικούς και ακαδημαϊκούς φορείς. Το έτος 2008 ο ρυθμός ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας παρουσίασε σημαντική επιβράδυνση σε σχέση με το 2007, η οποία συνεχίζεται και εντός του 2009...
II. Ο πετρελαϊκός τομέας στην Ελλάδα. ...
III. Τιμές και ανταγωνιστικότητα...
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο που δημοσιεύθηκε στις Εφ. ΗΜΕΡΗΣΙΑ και ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ :
http://www.makthes.gr/index.php?name=News&file=article&sid=40732

ΜΟΥΣΙΚΟΙ & ΟΡΧΗΣΤΡΕΣ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ

ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ:
ΕΝΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΑΞΙΑΚΟ ΑΠΟΘΕΜΑ
και Η ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ.
[ Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ Β/Α ΠΙΝΔΟΥ ].
(Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του Α. Τζιόλα:
«Μουσικοί και ορχήστρες της ΒορειοΑνατολικής Πίνδου»,
από τις εκδόσεις: «περιοδικό ΔΙΑΥΛΟΣ»)

Παρουσιάζουμε σήμερα μια ιδιαίτερη παραγωγή από τις εκδόσεις «περιοδικό ΔΙΑΥΛΟΣ».
Εισαγωγικά, ήθελα να πω δυό λόγια για το περιοδικό «Δίαυλος».
Σε συνθήκες αποσάθρωσης των ιδεολογιών και καταβαράθρωσης της πολιτικής, σ’ έναν κόσμο κυριαρχίας του ρηχού, του ατομικού, του υποκριτικού και των «δήθεν», ο «Δίαυλος» αποτελεί μια ξεχωριστή προσπάθεια.
Δεν έχει ενταχθεί στο κύκλωμα διαφήμισης, διανομής, εξαγορών. Κύκλωμα αλλοτρίωσης και, τελικά, απαλλοτρίωσης.
Κατορθώνει, ωστόσο, να φτάνει σε 7.000 πολίτες σ’ όλη την Ελλάδα! Σε 7.000 συνδρομητές, χωρίς καμιά οικονομική υποχρέωσή τους.
Δείχνοντας έμπρακτα πως η πολιτική είναι προσφορά και συμμετοχή. Αξία συλλογική, κι όχι ανταλλάξιμο είδος. Δείχνοντας ότι η παραγωγή πολιτικής (και οι παραγωγοί της) δεν είναι εμπόρευμα και εμπορεύσιμο είδος. Οφείλουν – και μπορούν – να μην είναι !...Για την έκδοσή του επιλέχθηκε, ως τόπος, η Θεσσαλονίκη. Η Θεσσαλονίκη που σηματοδοτεί – πέρα απ’ την καθίζηση και το τέλμα του σήμερα – την ελπίδα και την άλλη Ελλάδα του Αύριο. Πιστεύουμε πραγματικά, κι όχι για κατανάλωση – στο χιλιοειπωμένο και πάντα αναιρεμένο – ότι «Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα».

Διαβάστε εδώ ολόκληρη την ομιλία μου :

http://www.tziolas.gr/18%2005%2009%20ΔΗΜΟΤΙΚΟ%20ΤΡΑΓΟΥΔΙ.doc

Το σταυροδρόμι των σοσιαλιστών

Εκτιμώντας την σπουδαιότητα της εκλογικής μάχης της 7ης Ιουνίου δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της Κυριακής 26 Απριλίου άρθρο μου με τον παραπάνω τίτλο.
Οι σοσιαλιστές σε εθνικό επίπεδο, ηγούμενοι ενός νέου προοδευτικού συσχετισμού δυνάμεων, έχουν μπροστά τους μία νέα εποχή.
Ποτέ άλλοτε στο σύνολό τους οι δυνάμεις αυτές -μετά το Βʼ Παγκόσμιο Πόλεμο- δεν είχαν βρεθεί μπροστά σε μία τέτοια μεγάλη πρόκληση…

"Πλησιάζοντας προς τις ευρωεκλογές -πολύ πιθανόν πλέον και στις διπλές εκλογές- και κυρίως λόγω της επεκτεινόμενης και εντεινόμενης οικονομικής κρίσης, τα αιτήματα για τη σωστή και σε βάθος χρόνου εκτίμηση της κατάστασης, καθώς και τη διατύπωση μιας βιώσιμης εναλλακτικής προοδευτικής πρότασης διεξόδου αποτελούν τα καθοριστικά στοιχεία για τους πολίτες και τις επιλογές τους.
Έχουμε ξανατονίσει ότι οι ευρωπαίοι σοσιαλιστές αναμετρώνται -πρέπει να αναμετρηθούν- με την κρίση, θεωρώντας την ως μία ιστορική ευκαιρία μεγάλων αλλαγών και δρομολόγησης εξελίξεων για την υπέρβαση της σημερινής νεοσυντηρητικής αρχιτεκτονικής του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, που κλονίζεται και αποσυντίθεται. Οι εσωτερικοί ανταγωνισμοί και τα αντιτιθέμενα συμφέροντα, που λόγω της ύφεσης προσλαμβάνουν νέες, έντονες μορφές, έχουν οδηγήσει σε τρία σχίσματα εντός της Ε.Ε.: ...."
Το πλήρες άρθρο βρίσκεται εδώ :
http://www.makthes.gr/index.php?name=News&file=article&sid=37540

Δ΄ ΚΠΣ : Βατερλό

Στην Εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της Κυριακής την 10 Απριλίου 2009 δημοσιεύθηκε άρθρο μου για το Δ΄ΚΠΣ. Η μέχρι σήμερα πορεία του προγράμματος επιβάλλει την ταχεία απομάκρυνση της κυβέρνησης της Ν.Δ. από την εξουσία θα ήταν το πλέον ευεργετικό μέτρο για τη διάσωση της οικονομίας και της πατρίδας μαζί με αυτή του προγράμματος.
"Διανύουμε ήδη τον τρίτο χρόνο υλοποίησης του Δʼ ΚΠΣ (ΕΣΠΑ) και η κυβέρνηση της ΝΔ δεν έχει εκταμιεύσει ακόμη, δεν έχει πραγματοποιήσει ούτε 1 ευρώ δαπάνη!
Όλες οι ενδείξεις, όλες οι εκτιμήσεις λένε ότι προς το τέλος τους τρέχοντος έτους (Νοέμβριο 2009) θα έχουν εκταμιευτεί τα πρώτα χρηματικά ποσά από ένα μεγάλης οικονομικής ισχύος πακέτο 20,1 δισ. ευρώ! Σημειώνουμε εδώ ότι ακόμη και αυτή η αναμενόμενη ισχνή έναρξη εφαρμογής αφορά κυρίως έργα προερχόμενα από το Γʼ ΚΠΣ που δεν εκτελέστηκαν και μεταφέρθηκαν στο Δʼ ΚΠΣ (ΕΣΠΑ), μειώνοντας στην ουσία το διαθέσιμο προϋπολογισμό του ΕΣΠΑ. Ας μην αρχίσουν λοιπόν το Νοέμβριο πανηγυρισμοί... Ποτέ άλλοτε -στα διαδοχικά τέσσερα πακέτα που υλοποίησε η χώρα- δεν είχε συμβεί κάτι τέτοιο: μηδενικές δαπάνες στα πρώτα δυόμισι χρόνια εφαρμογής του Προγράμματος! "....
Το πλήρες άρθρο βρίσκεται εδώ :
http://www.makthes.gr/index.php?name=News&file=article&sid=36728

Η ενέργεια ως θεμέλιο κάθε μοντέλου ανάπτυξης

(Άρθρο μου στην εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της Κυριακής την 29 Μαρτίου 2009)
Η οικονομική κρίση μπορεί να λειτουργήσει ως προωθητήρας νέων ενεργειακών μοντέλων, οικονομικά συμφερότερων, περιβαλλοντικά καλύτερων και τεχνολογικά πιο προηγμένων.
Η αυγή των νέων ενεργειακών καθεστώτων αποτελεί δείκτη της μελλοντικής πορείας και των επιτυχιών των χωρών και των οικονομιών. Περισσότερα διαβάστε εδώ...
http://www.makthes.gr/index.php?name=News&file=article&sid=36125

Για μία άλλη Θεσσαλονίκη _ Γνωρίζοντας την ιστορία της

Συζήτηση στην εκπομπή ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στο EURO CH με τον Απ. Παπαγιαννόπουλο για την ιστορία και τα γεγονότα στη Θεσσαλονίκη με αφορμή και την έκδοση του 3τομου έργου του "Θεσσαλονίκη ... εν θερμώ". Η έλευση των προσφύγων, οι δολοφονίες στελεχών κατα την περίοδο των δημοκρατικών αγώνων, το κίνημα της πόλης, οι διεκδικήσεις για μία άλλη Θεσσαλονίκη της ανάπτυξης και της καινοτομίας, οι ελλείψεις σε υποδομές, το γκρίζο πρόσωπο της πόλης αντανακλά την ηγεσία της, πως ακυρώθηκαν έργα τερατουργήματα τελείως συμπτωματικά απο την λαίλαπα του αναχρονισμού, οι προοπτικές της πόλης, διαμόρφωση ενός διαφορετικού πλαισίου συγκρότησης και ανάπτυξης μιάς ανθρώπινης, σύγχρονης και ευρωπαικής πόλης που θα ανταποκριθεί στις προκλήσεις του μέλλοντος.
http://www.youtube.com/watch?v=8aq2fFhzMQM ή
Θεσσαλονίκη : Οι τομές που απαιτούνται - Στοιχεία μιας νέας πολιτικής για την πόλη : http://www.youtube.com/watch?v=ZTXZXn4ASCw&feature=channel.

Με τον καπετάνιο του ΕΛΑΣ Βασ. Γκανάτσιο (Χείμαρρο)

Στιγμιότυπα από την εκπομπή μου "ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ" στο EYRO CH με φιλοξενούμενό μου τον καπετάνιο του ΕΛΑΣ Βασ. Γκανάτσιο (Χείμαρρο) σε μία συζήτηση για την Εθνική Αντίσταση και το κίνημα. Περισσότερα μπορείτε να παρακολουθήσετε στο http://www.youtube.com/watch?v=E5Rlwkmm62E ή http://www.youtube.com/watch?v=jaH-p9CVlMQ&feature=related (αφορά τα γεγονότα στο Μπούλκες), ή Γιατί ηττήθηκε το κίνημα -Πως οδηγηθήκαμε στον εμφύλιο (συνέχεια) - Οι ευθύνες της ηγεσίας : http://www.youtube.com/watch?v=1AkNOJ6VuuE&feature=related.

Για την οικονομική κρίση

Στο Editorial του περιοδικού "Δίαυλος" που κυκλοφόρησε και με τον τίτλο "Ζητείται ελπίς ..." μπορεί κανείς να διαβάσει τις απόψεις μου για το φαινόμενο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που έγραψα τον Νοέμβριο του 2008.

Διαπίστωσή μου είναι ότι οι σοσιαλιστές και η σοσιαλδημοκρατία , σ'όλες τις εκφάνσεις )Διεθνής, Ε.Σ.Κ., εθνικά κόμματα) παρουσιάζονται χωρίς ολοκληρωμένη, στέρεα εναλλακτική πρόταση. η όποια κριτική τους, που οδηγούσε στην αναγκαιότητα "παρέμβασης στην αγορά" δεν είχε το απαραίτητο ιδεολογικό βάθος και, κυρίως, δεν συναρτώνταν, ειλικρινά και με συνέπεια, με μια ριζικά διαφορετική διέγοδο, με μια αρθρωμένη στρατηγική αλλαγής και κοινωνικού μετασχηματισμού, μια στρατηγική μετάβασης. Είναι χαρακτηριστικά: η αδυναμία ουσιαστικης ανάλυσης της κρίσης, ο πληθωρισμός συσκέψεων με ασήμαντα αποτελέσματα, οι επιτροπές ειδικών, οι ρηχές προτάσεις στα όρια του κλονιζόμενου συστήματος - περισσότερο κινήσεις τακτικής, παρά ουσίας -, η υποκειμενική ανετοιμότητα, η επικυριαρχία των απόψεων Μπράουν (ας μη λησμονείται, ότι οι "Νέοι Εργατικοί" ήταν η εμπροσθοφυλακή του σοσιαλ-νεοφιλελευθερισμού). Εδώ διαβάστε ολόκληρο το άρθρο : http://www.tziolas.gr/diavlos%20magz/diavlos15/EDITORIAL.PDF

Ακόμη μπορείτε εδώ http://www.tziolas.gr/diavlos%20magz/diavlos15/AMERIKANIKH_SYGYRIA.pdf να διαβάσετε τις απόψεις του Paul Krugman για το προοδευτικό κίνημα και το πρόγραμμά του για το οποία αναφέρει ότι "Ένα πρόγραμμα του προοδευτικού κινήματος θα απιτούσε μείζονες μεταβολές δημόσιας πολιτικής, αλλά δεν θα ήταν κάτι ριζοσπατικό. ...Μετά τη νίκη των δημοκρατικών το 1994 ο Μπίλ Κλίντον περιοσρίστηκε σε οριακές αλλαγές πολιτικής. Η διακυβέρνησή του δεν προώθησε ένα ευρύτερο πρόγραμμα ούτε οικοδόμησε κίνημα." κλπ.

ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Αγαπητοί Φίλοι,

Πρόταση για την οργάνωση ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ τον Φεβρουάριο 2009 με θέμα την οικονομική κρίση και την εναλλακτική πρόταση διεξόδου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. υπέβαλλα προς τον Πρόεδρο Γ. Παπανδρέου.
Ο κεντρικός τίτλος της Συνδιάσκεψης, η σηματοδότηση και στόχευση της, ώστε να νοούνται οι σκληρές οικονομικές συνθήκες αλλά, κυρίως, η θετική υπέρβασή τους και η εναλλακτική προοπτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα μπορούσε να είναι:

«Προτεραιότητες αλλαγής στην οικονομία.
Για την οικονομία της παραγωγής, της εργασίας, της γνώσης, της αειφορίας».

Θεωρώ, ότι η συγκρότηση, επεξεργασία και προβολή μιας ολοκληρωμένης πρότασης στον υψηλής και κρίσιμης προτεραιότητας τομέα της οικονομίας καθίσταται αναγκαία, μετά και τις δραματικές εξελίξεις στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και την αρνητική επίδρασή τους στην πραγματική οικονομία.
Η βεβαιότητα διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., ως νέας κυβέρνησης, μετά τις πολύ πιθανές εκλογές της Άνοιξης 2009, καθιστά αυτή την ανάγκη, καθήκον προτεραιότητας. Η προετοιμασία στην πορεία προς τη Συνδιάσκεψη, ο διάλογος με τους κοινωνικούς εταίρους και ο εσωτερικός διάλογος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., οι εργασίες και τα πορίσματα των «κύκλων» της Συνδιάσκεψης και τελικά η προγραμματική πρόταση της Συνδιάσκεψης θα προσφέρει στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. έναν ισχυρό και συνεκτικό λόγο, αρθρωμένη και στέρεα πρόταση που θα εμπνεύσει, θα συσπειρώσει, θα κινητοποιήσει ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις διαμορφώνοντας έναν συσχετισμό στήριξης και αγώνα.
Στη Συνδιάσκεψη, προτείνω να προσκληθούν για να μιλήσουν στην ενιαία διαδικασία της Συνδιάσκεψης ή/ και στους «κύκλους» συζητήσεων – επεξεργασιών διακεκριμένες προοδευτικές προσωπικότητες, με έργο στο επίπεδο της ανάλυσης, των προτάσεων, των πρωτοποριακών πρακτικών από την Ευρώπη, την Ελλάδα κι όλο τον Κόσμο. Οι «κύκλοι» της Συνδιάσκεψης – χωρίς να είναι δυνατό να προκαθορισθούν επακριβώς, από τώρα – θα πρέπει να έχουν αναφορά στις θεματικές: παραγωγή, εργασία, γνώση, ενέργεια, περιβάλλον, αγροτική οικονομία, μικρομεσαίες επιχειρήσεις, χρηματοπιστωτικό σύστημα, φορολογική πολιτική, στρατηγική τομείς, κράτος.
Η Συνδιάσκεψη, με αυτήν την στόχευση και την ανάλογη σύνθεση της, στα πλαίσια, μάλιστα, της υφιστάμενης και εν εξελίξει οικονομικής κρίσης, θα αποτελέσει μείζον πολιτικό γεγονός όχι μόνο για τη χώρα μας, αλλά και για την Ευρώπη και, πάντως, σημαντική εισφορά στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια σοσιαλιστική οικογένεια.